ارزيابي توان بوم شناختي كشاورزي استان گلستان با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي(GIS)

به منظور پهنه بندي و شناخت توان بوم شناختي اراضي كشاورزي فعلي استان گلستان براي كاربري كشاورزي، از رهيافت تجزيه و تحليل سيستمي و سامانه اطلاعات جغرافيايي (GIS استفاده شد. در اين مطالعه از عوامل محيطي مانند داده هاي توپوگرافي، اقليمي، خاكشناسي، منابع آب و تصاوير ماهوارهاي كمك گرفته شد. مراحل اين پژوهش شامل شناسايي منابع بوم شناختي منطقه، پردازش و طبقه بندي داده ها، ساخت نقشه هاي موضوعي و نهايتا اجراي مدل بود. لايه هاي رقومي در محيط GIS روي هم گذاري و تلفيق شدند، سپس معادله هاي خطي مدل اجرا شد. نتايج مدل سازي نشان داد منطقه مورد مطالعه براي هر 5 طبقه توان دارد. بيشترين مساحت مربوط به كاربري هاي درجه دو و درجه سه كشت آبي مي باشد. بر طبق اين نتايج، منطقه مورد مطالعه براي كشت آبي با مديريت بهره برداري كنترل شده مناسب است. نتايج نشان داد حدود 27 درصد از اراضي كنوني كشاورزي استان فاقد توان كار پري كشاورزي است و از نظر حداقل يك منبع بوم شناختي داراي محدوديت بودند.