مقايسه الگوريتم هاي روزنه مجزا در برآورد دماي سطح زمين با استفاده از تصاوير سنجنده MODIS

دماي سطح زمين يكي از پارامتر هاي كليدي در مطالعات محيطي و علوم زمين به ويژه براي پايش خشكسالي مي باشد. در اين مطالعه نقشه هاي دماي سطح زمين در زير حوضه آبريز قزوين با استفاده از تصوير سنجنده موديس (ماهواره ترا) محاسبه گرديد. الگوريتم هاي مختلفي جهت محاسبه دماي سطح زمين با استفاده از تصاوير سنجنده موديس ارائه شده است و دقت نتايج حاصل از اين الگوريتم ها به شرايط منطقه مورد بررسي بستگي دارد. در اين مطالعه از چهار الگوريتم روزنه مجزا كول و كاسليس (1994)، كر و همكاران (1992)، يوليويري و همكاران (1994) و ويدال (1991) جهت محاسبه دماي سطح زمين استفاده شد. جهت محاسبه دماي سطح زمين در برخي از روش ها نياز به محاسبه گسيل مندي، اختلاف گسيل مندي و درصد پوشش گياهي بود كه اين پارامتر ها با استفاده از بازتاب طيفي باند هاي 1 و2 بدست آمد. در نهايت دماي سطحي به دست آمده با استفاده از الگوريتم سبال به دماي نزديك سطح تبديل شده و با داده هاي دماي ايستگاه هواشناسي مقايسه گرديد. بر اساس نتايج به دست آمده و مقايسه هاي صورت گرفته بين نتايج تحقيق و ديگر تحقيقات صورت گرفته در اين مورد، مشاهده گرديد كه الگوريتم يوليويري كمترين خطا را در بين الگوريتم هاي مورد استفاده در اين تحقيق با استفاده از تصاوير سنجنده موديس دارد. الگوريتم هاي ويدال و الگوريتم كول و كسليس به ترتيب داراي بيشترين خطاي RMS در بين روشها بودند.