تعيين نرخ گسترش محدوده شهري با استفاده از تصاوير TMو +ETM از طريق GIS(مطالعه موردي بندر بوشهر)

يكي از ابزاري كه از حدود دهه 1980، دهه اي كه بشر توانست در آن تا حدي مشكلات ناشي از افزايش تدريجي اطلاعات محيط زندگي خود را كنترل نمايد، سيستم اطلاعات جغرافيايي مي باشد. با توجه به اينكه توسعه مكاني شهرها در روند تصميم گيري و برنامه ريزيها حائز اهميت مي باشد، سنجش از دور را مي توان به عنوان ابزار مهم گردآوري اطلاعات معرفي نموده و مزيت آنرا در ايجاد اطلاعات مكاني و توصيفي با هزينه كمتر قلمداد كرد. در اين تحقيق براي تعيين نرخ تغييرات و همچنين محدوده تغييرات شهري بندر بوشهر از تصاوير ماهواره لندست و سنجنده هاي TMو +ETM در يك دوره 17 ساله استفاده شد. براي بارزسازي مناطق شهري از روش تركيب باندي در سيستم رنگي RGB استفاده شد. نتايج نشان مي دهد با توجه به وضعيت شبه جزيره اي بندر بوشهر و همچنين اختصاص بخش اعظم شهر به مناطق نظامي و مناطق نامناسب جهت سكونت، نرخ افزايش تغييرات محيط شهر نسبت به ميانگين كشوري پايين تر بوده است. اينترخ رشد محدوده شهري از نرخ رشد جمعيت در اين شهر كمتر بوده كه البته اين آنومالي با متراكم تر شدن بافت شهري و همچنين احداث شهر جديد "عالي شهر" در نزديكي بوشهر جبران گرديده است.