ارزيابي اثرات زيست محيطي خط راه آهن چابهار نيكشهر (روش جديد)

ارزيابي اثرات زيست محيطي يكي از ابزارهاي مديريت محيط زيست با هدف دستيابي به توسعه پايدار مي باشد كه بر لزوم استفاده از آن در پروژه هاي بزرگ عمراني تاكيد مي شود. در اين راستا متداول ترين روش، استفاده انواع گوناگون ماتريس مي باشد. با توجه به نواقص موجود در اين ماتريس ها جهت ارزيابي اثرات زيست محيطي پروژه هاي عمراني، اين تحقيق با اعمال تغييراتي در جزئيات آن، روشي جديد در ارزيابي پروژه ها ارائه مي دهد كه به هر چه دقيق تر شدن نتايج ارزيابي و شناخت جزئي تر اثرات فعاليت هاي مختلف پروژه بر محيط زيست مي انجامد كه بر اساس آن به صورت دقيق تر و كارشناسي شده تر مي توان به اجرا يا عدم اجراي پروژه و يا تصميم گيري جهت كاهش اثرات منفي بر محيط پرداخت. از آنجا كه خط راه آهن از جمله پروژه هاي عمراني هستند كه داراي اثرات مختلف زيست محيطي مي باشند، خط راه آهن چابهار نيكشهر را با روش ارائه شده مورد ارزيابي قرار خواهيم داد. نتيجه اين مطالعه، ارائه يك روش جديد، كارشناسي شده و دقيق – جهت ارزيابي اثرات زيست محيطي پروژه ها به منظور كاهش خطا در ارزيابي ها خواهد بود.