تاثير تغييرات استفاده از اراضي در توليد رسوب آبخيز نوژيان خرم آباد

تغيير در استفاده از اراضي و مديريت آن مي تواند فرسايش خاك و رسوبدهي را تحت تاثير قرار دهد . در اين تحقيق، اثر تغيير در استفاده از اراضي در توليد رسوب آبخيز نوژيان در خرم آباد مورد بررسي قرار گرفت. بررسي ها مشخص نمود كه تغيير استفاده از اراضي عامل مهمي در رسوبدهي و فرسايش خاك مي باشد. به منظور بررسي ارتباط بين تغيير استفاده از 1376 و 1382 شد. همچنين، مدل ، زمين و رسوبدهي اقدام به تهيه نقشه هاي استفاده از اراضي در دوره هاي زماني 1335 تجربي هيدروفيزيكي به عنوان يك مدل انتخابي مناسب جهت برآورد رسوبدهي، پس از واسنجي مورد استفاده قرار گرفت . به منظور تعيين سهم كاربري هاي موجود در ميزان رسوبدهي از تجزيه و تحليل روش هاي آماري استفاده شد و نتايج 1335 افزايش داشته و عمده ترين علت آن تبديل جنگل ها و مراتع - مشخص كرد كه ميزان رسوبدهي در دوره زماني 1376 1376 ميزان رسوبدهي، علي رغم كاهش سطح - منطقه به اراضي زراعي بوده است. همچنين، طي دوره زماني 1382 جنگل ها و مراتع، كاهش داشته كه اين كاهش ناشي از كم شدن سطح اراضي زراعي و افزايش سطح اراضي با رخساره برون زدگي هاي سنگي در نتيجه فرسايش بوده است. با اين توضيح كه اراضي داراي برون زدگي هاي سنگي چنانچه تحت تاثير فرسايش طبيعي (ژئولوژيك) قرار گيرند، در بلندمدت در مقايسه با اراضي داراي پوشش خاك ايجاد رسوب مي نمايند.