استفاده از حوضچه هاي تاخيري جهت تعديل و كاهش حجم سيلاب با نرم افزار Storm and Sanitary Analysis (ASSA) و GIS

در حوضه هاي شهري با گسترش شهرنشيني و تغيير كاربري اراضي باعث افزايش سطوح نفوذناپذير و در نتيجه توليد بيشتر حجم رواناب و افزايش دبي پيك سيلاب مي شود. از روش هاي مديريت رواناب شهري استفاده از روش توسعه كم (Low Impact Development) مي باشد، كه براي حفظ يا بازگرداندن شرايط هيدرولوژيكي طبيعي يك حوضه آبريز به حالت پيش از توسعه يافتگي مي باشد. در تحقيق پيش رو عملكرد سيستم زهكش مسيل آب وبرق مشهد با مساحت 4/15 كيلومتر مربع در نرم افزار ASSA با سه الگوي زماني جريان يكنواخت، SCS تيپ دو و بلوك تناوبي ارزيابي شده است. براي كاهش خطا در محاسبات هيدرولوژيكي و هيدروليك مجاري از سامانه اطلاعات جغرافيايي GIS استفاده شده است. با ارزيابي منطقه مورد مطالعه از نقطه نظر موقعيت مكاني، كاهش ريسك، بالا بردن ضريب ايمني و مقايسه نتايج شبيهسازي شده الگوي بلوك تناوبي با توليد دبي خروجي 42/42 متر مكعب بر ثانيه به عنوان دبي طرح در خروجي حوضه در نظر گرفته شده است. براي تعديل دبي سيلاب از حوضچه تاخيري بعنوان روش توسعه كم اثر با پيشنهاد سه مخزن در قالب 2 سناريو صورت گرفته است. سناريو اول استفاده از مخزن شماره (1و2) و سناريو دوم شامل مخازن (2و3) مي باشد. مقايسه نتايج شبيه سازي هاي صورت گرفته نشان داد نتايج سناريو اول، با استفاده از دو مخزن با ابعاد 4×90×90 و 4×85×85 متر مكعب دبي پيك سيلاب خروجي را 7/36 درصد كاهش مي دهد.