بررسي نقش كارآفريني (علمي) دانشگاهي در ايجاد كسب و كار

يك ميدان جديد در حال ظهور در جهان )AE( كارآفريني علمي علم است. و به ايجاد و مديريت يك محيط براي حمايت فعال از بهرهبرداري و انتقال دانش اشاره دارد. كارآفريني علمي محرك رفتار كارآفريني در ميان همراهان و ساختارهاي نهادي در جامعه دانشگاهي است. اين شامل فعاليتهايي است كه ممكن است آن دانشگاه درگير آن باشد. از جمله: صدور مجوز، اختراعات، ايجاد شركتهاي جديد، تسهيل انتقال فناوري از طريق انتقال مراكز فن آوري، پاركهاي علم و رشد، و غيره. علاقه عمومي به ترجمه تكنولوژي ناشي از تحقيقات دانشگاهي به رشد اقتصادي از طريق كارآفريني دانشگاهي وجود دارد. با افزايش فعاليتهاي كارآفريني در دانشگاهها، سازمان هاي واسطه در كانون توجه پژوهش بوده است، چرا كه آنها اغلب به عنوان دروازههاي رسمي بين دانشگاه و صنعت در نظر گرفته ميشوند. بنابراين، نقش سازمان واسطه در انتقال دانش و فنآوري از طريق، همكاري تحقيقاتي، و نقاط غير رسمي دسترسي به منابع مختلف، از جمله منابع انساني، مالي و فني را مورد بحث قرار ميدهد.