بهينه سازي مخازن ذخيره سازي آب باران در ساختمان ها (مطالعه موردي : استان گلستان)

امروزه سيستم هاي استحصال آب باران به عنوان يكي از طرح هاي كارمد جهت استحصال آب باران و در نتيجه مديريت كمبود آب شناخته شده است. به اين منظور در نظر گرفتن تمامي اجزا و موارد مورد نياز جهت طراحي و بهينه سازي مخازن آب باران براي به اجرا در آوردن هرچه كارامدتر اين سيستم در ساختمان ها ديده مي شود. در اين مقاله سعي شد در خصوص اجراي سيستم استحصال آب باران از سطوح پشت بام در استان گلستان، در مورد تمام اجزاي مهم سازنده سيستم هاي استحصال آب شامل سه بخش سطح آبگير، تجهيزات انتقال، منبع ذخيره سازي و كيفيت آب استحصال شده مطالعه جامعي صورت گرفته تا بتوان با حداقل هزينهي ممكن يك حجم مناسب با حداكثر ذخيرهسازي را تعبيه كرد. چراكه يكي از مشكلات اصلي در طراحي يك سيستم مفيد و اقتصادي جمع آوري آب باران، تعيين رابطه اندازه سطح جمع آوري با حجم منبع ذخيره مي باشد. بدين منظور با انتخاب و بازديد 12 سايت مختلف بصورت پراكنده در استان گلستان، اطلاعات مفيدي از اين سايت ها كسب شده و پرسشنامه اي كه به اين منظور تهيه شده بود به كمك ساكنين سايت ها تكميل گرديد و شبيه سازي سيستم استحصال آب باران در اين سايت ها صورت گرفت. براساس نتايج ارائه شده با توجه به اندازه سطح آبگير هر سايت و تعداد افراد مصرف كننده از آب ذخيره شده، حجم بهينه مخزن كه مي تواند بيشترين ميزان ذخيره سازي آب باران را داشته باشد محاسبه شده و با حجم مخزن هاي كنوني مورد استفاده در هر سايت مورد مقايسه قرار گرفت. به عنوان مثال در سايت شماره سه در حاليكه در حال حاضر از يك مخزن 66 هزار ليتري استفاده شده است ميتوان با يك مخزن 50 هزار ليتري بيشترين ميزان ذخيره آب باران را داشت.