نقش آب انبارهاي قديمي در احياء پوشش گياهي مناطق بياباني (مطالعه موردي غرب سيستان)

آب انبارها سازه هاي مفيد به جا مانده از دانش سنتي جهت ذخيره و استفاده از آب باران در مناطق گرم وكم باران مي باشند و هنوز نيز در بسياري از نقاط كشور مورد بهره برداري واقع مي شود. در اين تحقيق وضعيت آب انبارهاي موجود در منطقه مورد بررسي قرار گرفت. بررسي نشان داد كه ساخت آب انبارها در گذشته در مسير سيستان به سمت خراسان ساخته شده است و عمدتا كاروان هاي مسافرتي و زيارتي از آب آن استفاده مي نموده اند. ولي با توسعه سيستم آبرساني كشور و همچنين تغيير زندگي كوچ نشيني، اين سازه ها در منطقه مورد استفاده حيات وحش قرار ميگرد. با انجام عمليات استحصال آب از سطوح صاف و هدايت آن به داخل آب انبار، سالانه مي توان مقدار قابل توجهي از نزولات آسماني را ذخيره سازي و بطور بهينه براي احياء پوشش گياهي مورد استفاده قرار داد. زيرا مهمترين عامل عدم ايجاد پوشش گياهي در منطقه، نبود رطوبت كافي براي جوانه زني بذور آنها مي باشد. براي حل اين محدويت گسترش آب انبارها با استفاده از تجارب گذشتگان، زمينه استقرار نهال هاي سازگار با خصوصيات اقليمي منطقه، بويژه تاغ فراهم مي گردد. با استقرار اين گياه اكوسيستم منطقه تغيير يافته و شرايط مناسب رويش گياهان بوته اي منطقه بويژه ترات ايجاد مي شود. بنابراين با استفاده از اين آب انبارها، راهكار مناسبي براي بوجود آوردن يك اكوسيستم مناسب فراهم مي گردد كه نقش مهمي در بهبود محيط زيست منطقه ايفاء مي نمايد.