توسعه كشت گونه اسپرس خراساني(chorassanicaOnobrychis) در حوزه ي آبخيز بند گلستان

به منظور تعيين مناسب ترين روش كشت و استقرار گونه مرتعي اسپرس خراساني آزمايشي در طي سالهاي 1392 تا 1394در حوزه آبخيز بند گلستان انجام گرديد. بذور رسيده اسپرس خراساني پس از جمع آوري از رويشگاه، شكستن خواب بذر و تعين درصد جوانه زني تا زمان كشت نگهداري شدند. تيمارهاي ازمايش شامل تاريخ هاي مختلف كشت در دو سطح (كشت پاييزه و بهاره) و روش بذركاري در دو سطح (ايحاد شيار و احداث بانكتهاي هلالي) در كرت هاي به ابعاد 5 X10 متر با فاصله 50X50 سانتي متر بودند . آزمايش بصورت اسپليت پلات درقالب طرح بلوك كامل تصادفي در چهار تكرار و طي دو سال انجام گرفت. نتايج نشان دادند درصد استقرار گياهان دركشت پاييزه سال اول و دوم اجراي طرح به ترتيب با 6/33 و 84 درصد اختلاف معني داري را با كشت بهاره ( 5/4 و صفردرصد) نشان دادند . مقايسه روش هاي مختلف بذر كاري نيز بيانگر عدم تفاوت معني دار بين دو روش در هر دو سال اجراي طرح بود به طوريكه در سال اول اجراي طرح، درصد استقرار بذور در روش كاشت بدون حفظ رطوبت و حفظ رطوبت به ترتيب 4/18 و 7/19 و در سال دوم 50 و 1/46 درصد حاصل گرديد. در تاييد نتايج فوق همپوشاني آمار بارندگي در هر دو سال اجراي طرح بيانگر اين واقعيت بود كه ميانگين نزولات پاييزه پس از كشت بذور در سال دوم طرح بيشتر از سال اول و متقابلا ميزان نزولات در بهار سال اول بيشتر از سال دوم بود.