بررسي رابطه سكوت سازماني با اثربخشي سازماني مدارس متوسطه ناحيه 5 تبريزدر سالتحصيلي 95-94

پژوهش حاضر به منظور تعيين رابطه بين سكوت سازماني با اثربخشي سازماني مدارس متوسطه ناحيه پنج تبريز در سالتحصيلي 95-94 انجام يافته است. روش تحقيق پژوهش حاضر از نوع تحقيقات توصيفي- همبستگي پيمايشي بوده و جامعه آماري تحقيق شامل دبيران مدارس متوسطه دخترانه و پسرانه ناحيه پنج تبريز به تعداد 335 نفر ميباشد. روش نمونهگيري به صورت تصادفي طبقه اي نسبتي وحجم نمونه دبيران با استفاده از جدول مورگان به تعداد 179 نفر تعيين گرديد. در اين تحقيق از دو نوع پرسشنامه (پرسشنامه اثربخشي سازماني و سكوت سازماني) پس از تعيين روايي و پايايي(پايايي اثربخشي سازماني: 0/826 و پايايي سكوت سازماني: 0/735 (استفاده گرديده و دادههاي به دست آمده بر اساس ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه همزمان مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بين سكوت سازماني و مولفههاي آن با اثربخشي سازماني مدارس متوسطه ناحيه 5 تبريز رابطه معكوس معنيداري وجود دارد. همچنين نتايج حاصل ازتحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه بطور همزمان، متغير مستقل ميتواند 31 درصد از تغييرات متغير اثربخشي سازماني را تبيين كند. نگرش مديران به سكوت، نگرش سرپرستان به سكوت و رفتار سكوت كارمندان به ترتيب 0/25 ،-0/18 و 0/17 در اثربخشي سازماني سهم و نقش دارند. متغير فرصتهاي ارتباطي تاثير معنيداري در اثربخشي سازماني ندارند.