بررسي تاثير معيارهاي سنتي حاكميت شركتي بر عملكرد و كيفيت گزارشگري مالي شركت هاي با فن آوري بالا

يكي از عوامل اصلي بهبود كارايي اقتصادي، نظام سنتي راهبري شركتي است كه با ايجاد ارزش افزوده اقتصادي براي شركت، تدوام فعاليت آن را رقم ميزند. با توجه به اهميت حاكميت شركتي و نقش آن در تصميمات مديريتي، پژوهش حاضر به بررسي تاثيرات معيارهاي سنتي حاكميت شركتي بر كيفيت گزارشگري مالي و عملكرد شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ميپردازد. پژوهش حاضر با استفاده از الگوي دادههاي تركيبي براي دوره زماني 1389 تا 1393 ،نمونهاي متشكل از 120 شركت با فناوري بالاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران كه به روش حذف سيستماتيك انتخاب شدهاند را به صورت سالانه مورد بررسي قرار داده است. با توجه به اهداف پژوهش، شاخص عملكرد و كيفيت گزارشگري مالي به عنوان متغيرهاي وابسته پژوهش و معيارهاي سنتي حاكميت شركتي شامل كنترل خانوادگي، تمركز مالكيت و مالكيت دولتي به عنوان متغيرهاي پيشبين در نظر گرفته ميشود. همچنين پژوهش حاضر به منظور ارزيابي دقيقتر روابط بين متغيرها، اهرم، اندازه و سن شركت را به عنوان متغيرهاي كنترلي در نظر ميگيرد. نتايج پژوهش حاضر نشان ميدهد كه كنترل خانوادگي و تمركز مالكيت به صورت منفي و معنادار و مالكيت دولتي به صورت مثبت و معنادار، عملكرد شركتهاي با تكنولوژي بالا را تحت تاثير قرار ميدهند. همچنين مشخص شد كه مالكيت دولتي سهام، كيفيت گزارشگري مالي شركت-هاي با تكنولوژي بالا را به صورت مثبت و معنادار تحت تاثير قرار ميدهد اما تاثيرات كنترل خانوادگي و تمركز مالكيت بر كيفيت اطلاعات مالي از نظر آماري معنادار نيست.