بررسي كارايي مدل انتخاب پرتفوي بهينه با استفاده از تابع مفصل

يكي از دلايل استفاده از روشهاي كمي در مديريت سرمايهگذاري، توسعه اقتصاد مالي است. توسعه اقتصاد مالي با مفهوم بهينهسازي پرتفوي،گسترش بيشتري يافته است. در واقع مفهوم بهينهسازي پرتفوي و تنوع بخشي اساس توسعه و گسترش بازارهاي مالي و تصميمگيري مالي است. در اين بين ورود مدلهاي رياضي و پژوهش عملياتي در دهه اخير، توانسته است بهينه سازي پرتفوي را تحت تاثير قرار دهد يافتن بهترين راه جهت بهينه سازي پرتفوي پس از انتشار مقاله ماركويتز در سال 1952 همواره يكي از دغدغه هاي فعالان درصنعت مديريت سرمايه گذاري بوده وخواهد بود .ورود مدلهاي رياضي وپژوهش عملياتي يكي از فعاليتهاي است كه در دهه اخيرتوانسته بهينه سازي پرتفوي را تحت تاثير قرار دهد. درتحقيق حاضر تلاش است در جهت بهينه سازي پرتفوي با استفاده ازمدل تابع مفصل و تخمين ريسك و بازده پرتفوي و مقايسه ريسك و بازده پيش بيني شده اين مدل با ريسك و بازده پيش بيني شده در مدل كلاسيك به نتايجي رسيد . در اين تحقيق به بررسي 125 پرتفوي ماهانه در طول 10 سال درمورد شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است و ريسك وبازدهي هر پرتفوي براساس دو مدل بهينه سازي تابع مفصل و بهينه سازي كلاسيك تخمين زده شد و در مرحله بعد با استفاده از آزمون ميانگين تفاوت به بررسي وجود تفاوت معنا دار بين ريسك وبازده پيش بيني شده در دو مدل فوق پرداخته شد. در تحقيق حا ضر مشخص شد بازده پيش بيني شده درمدل مفصل با بازده پيش بيني شده در مدل كلاسيك تفاوت معناداري دارد و ريسك پيش بيني شده درمدل مفصل با ريسك پيش بيني شده در مدل كلاسيك تفاوت معناداري دارد.