ارتباط بين اطمينان بيش از حد مديريت و ريسك نقد شوندگي

هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط بين اطمينان بيش از حد مديريت و ريسك نقد شوندگي سهام شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ميباشد. در اين راستا، تعداد 100 شركت با روش نمونه گيري حذفي براي دوره زماني 1389-1394 انتخاب شده است. اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و روش سناسي آن از نوع توصيفي - همبستگي است. براي آزمون فرضيه هاي پژوهش از دادههاي تركيبي به روش رگرسيون چندگانه استفاده شده است. براي اندازه گيري اطمينان بيش از حد مديريت از سه شاخص مخارج سرمايه اي، سرمايه گذاري مازاد در داراييها و پيش بيني روبه بالاي سود استفاده شده است. نتايج فرضيه اول نشان داد كه بين مخارج سرمايه اي و ريسك نقدشوندگي ارتباط مثبت وجود دارد. بدين معنا كه با افزايش مخارج سرمايهاي، احتمال عدم نقدشوندگي سهام وجود دارد. نتايج فرضيه دوم نشان داد كه سرمايه گذاري مازاد در داراييها ارتباط مثبتي با ريسك نقدشوندگي سهام دارد، يعني با افزايش سرمايه گذاري مازاد در داراييها احتمال عدم نقد شوندگي سهام افزايش مييابد. د رنهايت نتايج نشان داد بين پيش بيني رو به بالاي سود و ريسك نقدشوندگي سهام ارتباط مثبت وجود دارد. بدين معنا مديراني كهسودهاي آتي شركت را نسبت به سودهاي واقعي بيش از حد مثبت پيش بيني ميكنند ممكن است اطمينان بيش از حدي به بازارفروش و افزايش قيمت بازار داشته باشند.