بررسي تاثير فرهنگ سازماني و اخلاق حرفه اي بر كيفيت زندگي كاري كاركنان دانشگاه علوم پزشكي (مطالعه موردي: استان گلستان)

تلاش هاي جمعي مديريت و كاركنان به منظور بهبود كارآيي و شرايط زندگي كاري را برنامه هاي كيفيت زندگي كاري مي نامند. برنامه هاي كيفيت زندگي كاري چارچوبي را براي هماهنگي، ايجاد بقا يا ادامه و ببود عملكرد و افزايش كارآيي سازمان فراهم ميآورد. به همين ترتيب مقاله حاضر با هدف بررسي تاثير فرهنگ سازماني و اخلاق حرفه اي بر كيفيت زندگي كاري كاركنان دانشگاه علوم پزشكي صورت پذيرفته است. جامعه آماري با تعداد 282 نفر، متشكل از تمامي كاركنان دانشگاه علوم پزشكي استان گلستان مي باشد. با احتساب جدول مورگان و همچنين نمونه گيري تصادفي تعداد 163 نفر به عنوان نمونه نهايي انتخاب شده اند. پس از تاييد اعتبار و پايايي پرسشنامه، سوالات توزيع و اطلاعات موردنظر جمع آوري و در نرم افزار آماري spss مورد بررسي قرار گرفت. يافته هاي پژوهش نشان ازآن دارد كه شاخص هاي فرهنگ سازماني و اخلاق حرفه اي با كتغيركيفيت زندگي كاري رابطه معنادار و همچنين همبستگي بسيار بالايي دارد. ديگر يافته هاي پژوهش هم نمايانگر آن است كه بين شاخص هاي درگيرشدن در كار، سازگاري، انطباق پذيري و همچنين رسالت به عنوان متغيرهاي فرهنگ سازماني و مسيوليت پذيري، صادق بودن، وفاداري و برتري جويي و رقابت طلبي به عنوان متغيرهاي اخلاق حرفه اي با كيفيت زندگي كاري رابطه معناداري وجود دارد. با توجه به نتايج پژوهش و همچنين اهميت كيفيت زندگي كاري مي توان نتيجه گرفت كه مديران سازمان دانشگاه علوم پزشكي با فراهم نمودن زمينه برنامه هاي مشاركتي، آموزش و آگاهي كاركنان در زمينه اخلاق حرفه اي و فرهنگ سازماني تا حد زيادي مي توانند ميزان كيفيت زندگي كاركنان را تقويت كنند.