تعيين نقطه كار بهينه كارايي انرژي براي سيستم - چندپردازنده همگن مبتني بر پردازنده هاي نرم

ساختارهاي چند پردازنده نه تنها در سرورها و كامپيوتر هاي روميزي بلكه در سيستم هاي نهفته وFPGA ها نيز ظهور نموده اند. هدف چنين ساختارهايي بهبود كارايي مي باشد. يك راه حل مناسب جهت طراحي و ايجاد سيستم چند پردازنده استفاده از پردازنده نرم در ساختارFPGA مي باشد. فركانس كاري پردازنده نرم قابل تنظيم بوده و با توجه به گنجايش FPGA تعداد و پيكره بندي آن قابل تغيير مي باشد. در سيستمهاي نهفته به علت اينكه معمولا از باتري استفاده مي شود و كاهش دما مهم مي باشد، انرژي مصرفي مي تواند به اندازه كارايي سيستم از اهميت يكسان برخوردار باشد. به همين دليل در اين سيستمها سعي مي شود معيار EDP بهينه گردد. در ساختارهاي چند پردازنده به ازاي افزايش تعداد هسته هاي پردازشي، درجه موازي سازي افزايش يافته و منجر به بهبود كارايي مي گردد اما در مقابل مصرف انرژي نيز افزايش مي يابد. همچنين افزايش فركانس كاري پردازنده ها در يك سيستم چند پردازنده باعث بهبود كارايي مي گردد اما در مقابل افزايش انرژي مصرفي را نيز به دنبال خواهد داشت. در سيستمهاي چند پردازنده مبتني بر پردازنده هاي نرم بر روي بستر FPGA تعداد پردازنده ها و فركانس كاري آنها قابل كنترل و مديريت مي باشد. اين انعطاف پذيري سبب افزايش وسعت فضاي طراحي گشته و شناسايي مناسبترين ساختار (يعني سيستم، چند پردازنده داشته باشد و با چه فركانسي كار كند) كه كمترين EDP را داشته باشد به فرآيندي پيچيده تبديل مي گردد. هدف اصلي اين تحقيق تعيين درجه موازي سازي (تعداد پردازنده ها) و فركانس كاري سيستم چند پردازنده همگن مبتني بر FPGA براي يك برنامه-كاربردي موازي مي باشد، به گونه ايي كه معيار كارايي-انرژي بهينه گردد.