چگونگي تجزيه و تحليل كيفي در علوم انساني

در تحقيقات اجتماعي براي شناسايي و حل مسا يل، نياز به دانش و تسلط بر روش شناسي هاي علمي و مسير تحقيق است. تحقيقات كمي و كيفي كه از دو مبناي متفاوت پارادايمي اند اين مسيرها را مشخص ميسازند. در هر رويكرد كمي و كيفي براي انجام پژوهش نياز به ابزار و روشهاي متفاوتي است كه يكي از آنها روش تحليل محتواست. تحليل محتوا نخست بيشتر به صورت كمي براي اندازه گيري متغيرها استفاده ميشد. اواسط قرن بيستم بود كه رويكردهاي كيفي در تحليل محتوا گسترش يافتند. تحليل محتواي كيفي را ميتوان نوعي روش شناسي تحقيق 1 در خدمت تفسير محتوايي داده ها دانست. براساس نظريه شييه و شانونميتوان رهيافت هاي موجود در زمينه تحليل محتواي كيفي را به سه دسته تحليل محتواي عرفي، تحليل محتواي جهت دار و تحليل محتواي تلخيصي تقسيم كرد.