ارزيابي عمليات ترمومكانيكال دو مرحله اي آلياژ Ti-811

Investigation of Two Step Thermomechanical Processing of Ti-811 Alloy

در تحقيق حاضر رفتار تغيير شكل گرم آلياژ Ti-8Al-1Mo-1V توسط آزمايش فشار گرم مورد ارزيابي قرار گرفته است . عمليات ترمومكانيكي اعمال شده شامل دو مرحله بوده كه در مرحله اول تمامي نمونه ها در ناحيه تك فازي بتا، با نرخ كرنش (فرمول در متن اصلي نقاله) 0C 1020 تحت كرنش دهي به ميزان 0/3 قرار گرفتند . در مرحله دو م عمليات ، در نواحي دوفازي آلفا و بتا ، ميزان كرنش 0/3 در محدوده دمايي 800 تا 1000 درجه سانتيگراد در نرخ كرنش هاي (نرخ كرنش ها د رمتن اصلي مقاله) بر روي نمونه ها اعمال شد . منحني هاي تنش- كرنش حقيقي اصلاح شده براي نمونه هاي مذكور رسم شد و ضريب حساسيت تنش به نرخ كر نش در دماهاي متفاوت بدست آمد . به منظور تكميل اطلاعات بدست آمده مطالعات ريزساختاري در جهت محور طولي نمونه ها توسط ميكروسكوپ نوري صورت گرفت . منحني هاي تنش - كرنش در نرخ كرنش هاي متفاوت دلالت بر حساسيت بالاي تنش جريان در اين آلياژ نسبت به نرخ كرنش دارد . با افز ايش دما و يا كاهش نرخ كرنش تنش جريان كاهش مي ياب د. در ناحيه دوفازي آلفا - بتا مكانيزم حاكم بر تغيير شكل گرم بازيابي پويا و در ناحيه تك فازي بتا، ابر مومساني توسط لغزش مرز دانه اي مي باشد.

In The present work, Hot Deformation behavior of Ti-8Al-1Mo-1V Alloy by the uniaxial hot isothermal compression test has been investigated. The thermomechanical processing was including two steps. At first step specimens were compressed at β-phase with strain rate 0.001(s-1) and temperature 10200C. At second step hot deformation was carried out at Alpha- Beta phase domain in the 800- 10000C temperature range. The corrected true stress- true strain curves were plotted for all specimens and strain rate sensitivity were calculated for different temperatures. Microstructure studies were carried out at longitudinal direction by optical microscopy. The results show that true stress- true strain curves are sensitive to temperature and strain rate in which increasing strain rate and decreasing temperature case to increasing flow stress. At alpha- beta phase domain, Dynamic recovery and at beta phase domain superplasticity and grain boundary sliding are established as dominant mechanisms