تحليلي بر جايگاه پدافند غيرعامل در آمايش مناطق مرزي كشور

پدافند غير عامل در حال حاضر يكي از مؤثرترين و پايدارترين روش هاي دفاع در مقابل تهديدات خارجي، همواره مد نظر اكثر كشورهاي جهان قرار داشته است. در ايران نيز به كارگيري دفاع غير عامل با توجه به موقعيت استراتژيك نواحي مرزي كشور به دليل دارا بودن مرزهاي خشكي و آبي و تأكيد بر توسعه و آباداني آنها، داراي اهميت ويژهاي است. از سويي توجه به آسيبپذيري اين مناطق در مواقع تهديدات دشمن و مخاطرات جنگي، ضرورت بهكارگيري دانش پدافند غيرعامل را كه به دنبال كاهش سطح آسيبرساني، تهديد، افزايش ايمني در سطوح مختلف جامعه به ويژه براي ساكنين بومي اين مناطق و مصونيت آنها از هرگونه تعدي و تعرض است، اجتناب ناپذير مي سازد. جايگاه پدافند غيرعامل در آمايش مناطق مرزي كشور، به دليل موقعيت ژئواستراتژيكي و قرارگيري بيش از نيمي از استانهاي كشور در مرزهاي بين المللي با كشورهاي همجوار، از جايگاه ويژهاي در نظام برنامه ريزي كشور برخوردار است. در اين بين نقش پدافند غير عامل و آمايش مناطق مرزي، برجسته ميشود، به طوري كه ساماندهي فضايي اين مناطق با رويكرد پدافند غيرعامل براي تأمين امنيت اهميت مييابد. بنابراين، هدف اين مقاله، تبيين جايگاه و ملاحظات پدافند غيرعامل و به كارگيري راهبردهاي پدافند غيرعامل در آمايش مناطق مرزي در برنامهريزيهاي كشور است. مقاله حاضر بر مبناي ماهيت؛ بنيادي، بر مبناي روش؛ توصيفي تحليلي و از نظر ابزار گردآوري اطلاعات، اسنادي است.