چشم اندازي برتجارب توسعه شهري وپدافند غير عامل در ايران و جهان

كشورهاي مختلف جهان با توجه به امكانات و موقعيت جغرافياي سياسي، اقتصادي، نظامي و سوق الجيشي خود، طرحهاي حفاظتي جهت حفظ شهروندان و تاسيسات و امكانات شهري در برابر حوادث احتمالي غير قابل پيش بيني تهيه نموده اند. با توجه به موقعيت جغرافيايي ايران و قرارگيري بر روي گسل هاي زلزله خيز و همچنين تجربه كردن بحرانهاي حاصل ازحوادث طبيعي و غير طبيعي و موقعيت آن درخاورميانه، توجه به اصول پدافند غيرعامل در شهر سازي بايستي به گونه اي باشد كه كمترين خسارات را در صورت بروز حوادث ايجاد نمايد. متاسفانه دراغلب شهرهاي كشور امكانات و تجهيزات پدافند غيرعامل كافي نبوده و درطراحي و برنامه ريزي سكونتگاهها مورد تغافل قرارگرفته اند. ازسوي ديگر وجود طيف وسيع تهديدات و وجود منابع غني انساني و طبيعي دركشورما و تصويب قوانين كشوري در خصوص پدافند غير عامل و تعيين تشكيلات و مديريت مربوطه باعث گرديده تا توجه بيش از پيش به اين رويكرد معطوف گردد. هدف اين مقاله بررسي و واكاوي نمونه هايي از تجارب توسعه شهري و پدافند غير عامل در ايران و جهان ميباشد. اين نوشتار با بهره گيري از منابع تحقيق كتابخانه اي و ميداني تلاش مينمايد تا به شيوه توصيفي تحليلي پس از ارائه ي تعريفي دقيق از پدافند غيرعامل به بررسي برخي از تجربيات و سوابق آن در كشورهاي مختلف دنيا و ايران بپردازد