بررسي تاثير خوردگي حفرهاي بر بروز انفجارات خطوط لوله فراساحلي با استفاده از تئوري احتمال شكست

خوردگي حفره اي يكي از خطرناك ترين گونه هاي موجود و محتمل خوردگي شيرين به دليل وجود فرآوردههاي نفتي براي خطوط لوله انتقال نفتي / گازي مي باشد كه سبب نازك شدگي جداره داخلي خط لوله شده و در نتيجه موجب كاهش مقاومت خط لوله در برابر بار هاي محيطي و عملياتي مي گردد، كه در برخي موارد باعث نشت يا انفجار خط لوله ميگردد. تحقيق حاضر با بررسي مدل هاي تجربي به پيش بيني حداكثر ميزان عمق خوردگي حفره اي مي پردازد و به دنبال آن با بررسي وضعيت سلامتي يك خط لوله در منطقه گازي پارس جنوبي، با در نظر گرفتن دو حالت خورده شده و سالم به تعيين احتمال شكست خط لوله در برابر فشار داخلي با استفاده از روش قابليت اطمينان مرتبه اول و همچنين روش نمونه برداري مونت -كارلو مطابق با استانداردهاي DNV ، API و ASME مي پردازد. در نهايت به منظور بررسي تعيين تاثير خوردگي حفره اي بر روي پارامتر هاي طراحي و هندسي خط لوله، تحليل حساسيت با استفاده از شاخص گاما در طي چندين زمان در حين سرويس دهي خط لوله انجام پذيرفته است. در اين تحقيق نشان داده شده است كه خوردگي حفرهاي تاثير ويژهاي بر روي سلامتي و ميزان مقاومت خط لوله در برابر انفجار دارد و فشار داخلي و همچنين ضخامت خط لوله مهمترين عوامل بر روي احتمال شكست لوله ميباشند