مديريت توليد انرژي در ايران با بررسي پتانسيل هاي موجود در انواع انرژي هاي تجديد پذير

در چندين سال گذشته نگراني ناشي از پايان سوخت هاي تجديد ناپذير و آلودگي هاي زيست محيطي، كشور هاي مختلف جهان را بر آن واداشته تا به دنبال منابع انرژي جايگزين براي اين سوختها باشند . منبع انرژي كه بتواند پايايي لازم را داشته باشد، جايگزين مناسبي براي سوختهاي فسيلي باشد، از لحاظ تكنولوژيكي قابل دستيابي باشد، با استانداردهاي زيست محيطي حداكثر تطابق را داشته باشد و در عين حال توان كشورها را در تامين مصرف داخلي براي توليد انرژي الكتريكي، انرژي گرمايي و حمل و نقل تضمين كند، همواره در راستاي يكي از مسائل مهمي بوده است كه تفكر جمعي كشورهاي مختلف را مشغول خود كرده است و در سال هاي اخير برنامه و چشم انداز اين كشورها را در سطح جهان تحت تاثير قرار داده است . در سال هاي اخير نگراني ناشي از پايان سوختهاي تجديد ناپذير وآلودگي هاي زيست محيطي ناشي از آنها، كشورهاي مختلف جهان را به تحقيقات بزرگي با هزينه هاي بالا در زمينه انرژي هاي تجديدپذير واداشته است . به همين منظور دراين مقاله به معرفي وكاربري انرژي هاي تجديدپذير نوين شامل: انرژي آبي ، بيوماس ، انرژي زمين گرمايي ، انرژي باد ، انرژي خورشيدي براي مهارانرژي وتأثيرات زيست محيطي آنها واستعدادپتانسيل مناطق ايران براي استفاده ازاين منابع پرداخته شده است . بررسي مباحث نشان مي دهد كه نقاطي ازايران مستعد براي توسعه انرژي هاي تجديدپذير مي باشند كه مي توان با شناسايي دقيق تر و بهره گيري از آنها از مزاياي غيرقابل انكار آنها در زمينه بهبود محيط زيست كمك گرفت