جايگاه تجاري آذربايجان(تبريز) در عصر ايلخانان

براي آگاهي و شناخت هرچه بهتر شهرها در طول تاريخ، بررسي جايگاه اقتصادي تجاري آنها اهميت ويژه‌اي دارد. هجوم مغولان به ايران و به دنبال آن تاسيس سلسله ايلخاني، تحولات مهمي در عرصه شهرنشيني، همچنين فعاليت‌هاي اقتصادي شهر‌نشينان به وجود آورد. مطالعه اين دوره در تاريخ تحول شهرنشيني از جايگاه ويژه¬اي برخودار است. براي انجام اين پژوهش از منابع كتابخانه‌اي شامل كتب تاريخي، گزارش‌هاي تاريخ‌نگاران، سفرنامه‌ها و همچنين از منابع و اطلاعات نقشه¬اي استفاده شده است. روش اين پژوهش توصيفي- تحليلي است. اين پژوهش با هدف بررسي چگونگي تاثيرگذاري متغير جغرافيايي و سياسي در رشد و رونق اقتصاد تجاري منطقه آدربايجان(تبريز)، با تاكيد بر علل اقتصادي آن، در دوره ايلخاني انجام گرفته است. نتايج بدست آمده حاكي از آنست كه منطقه آذربايجان از ديرباز به لحاظ موقعيت و شرايط جغرافيايي مناسب، از رشد و رونق شهري برخوردار بوده است، اما بعد ازسقوط بغداد در 656 ه.ق مورد توجه بيشتري قرار گرفت، كه در نهايت نيز با پايتخت شدن آن در دوره ايلخاني به يكي از مهم‌ترين مراكز تجاري ايران و مركز دنياي اسلام تبديل گشت. در واقع بعد از سقوط خلافت عباسي، بغداد به لحاظ اداري و اقتصادي زير مجموعه تبريز قرار گرفت.