بررسي نقش قنوات در حوزه هاي فرهنگي-اجتماعي، زيست محيطي، اقتصادي و گردشگري در راستاي توسعه پايدار (مطالعه ي مروري)

آب يكي از ضروري ترين عناصرحيات است كه منجر به ايجاد و شكل گيري تمدن ها شده است. با افزايش جمعيت و گسترش فعاليت‌هاي صنعتي و كشاورزي مشكل كمبود آب در كشور ايران با اقليم گرم و خشك آن به يك چالش تبديل شده است كه اين موضوع در آينده بيشتر محرز خواهد شد لذا لازم است كه با بررسي دقيق منابع آبي موجود در اين مناطق به ويژه قنات ها و با به كار گيري روش ها و اصول صحيح مديريت منابع آب و استفاده بهينه از آن به فكر سرمايه گذاري اين مهم براي نسل هاي آتي باشيم. قنوات نقش ارزنده اي در تحولات فرهنگي، اقتصادي، تاريخي و ايجاد تعادل بيولوژيكي و جلوگيري از تخريب سفره هاي آب زيرزميني در راستاي توسعه پايدار را داشته‌اند. از آنجا كه آب يكي اززيربنا هاي توسعه پايدار مي باشد تامين آب از راه قنات در كشور ايران منجر به توسعه پايداردر حوزه هاي مختلف مي شود. در شرايط سخت كنوني كه كشور ما، بويژه نواحي خشك و نيمه خشك آن در معرض تهديدهايي چون‏ خشكسالي، بحران آب، بيابان‏زايي، شور شدن آب‏ و خاك، نابودي مراتع و پوشش هاي گياهي و زندگي‏ جانوري و در مجموع نابودي سرچشمه‏هاي‏ حيات قرار دارد، با عنايت به توسعه ي پايدار كه‏ چشم‏انداز حال و آينده را مورد توجه قرار مي‏دهد بهره‏گيري از قنوات بعنوان عاملي پايدار در اين‏ نواحي مي‏توانند موثر واقع شوند. در واقع حيات‏ اجتماعي-فرهنگي، اقتصادي و زيست محيطي‏ قلمروهاي خشك و نيمه خشك كشور ايران به‏ قنوات وابسته است. در مقاله حاضر تاثيرات قنوات را درحوزه هاي مختلف اجتماعي-فرهنگي، اقتصادي، زيست محيطي و گردشگري در راستاي توسعه ي پايدار مرور مي كنيم