كاريز و امتناع سياست هاي توسعه كشور

با عنايت به اينكه ايران در زمره ي كشورهاي پرسابقه در زمينه برنامه ريزي و سياست گذاري توسعه (در بين كشورهاي توسعه نيافته) به شمار مي رود و قنات ها نيز اهميت بي بديلي در فضاي اقتصادي و زيست محيطي كشور دارد، اين مسئله مطرح شد كه توجه به عمران و پيشرفت قنوات در كشور در محتواي سياست هاي توسعه چگونه بوده است؟ اين تحقيق به لحاظ هدف كاربردي است. از حيث ماهيت و روش در زمره ي تحقيقات توصيفي – تحليلي قرار دارد. داده هاي اوليه از محتواي 22 سند فرادستي مرتبط با توسعه و به ويژه بخش آب كشور استخراج شده است. سپس در چارچوب تحليل محتواي كيفي اقدام به تجزيه و تحليل داده ها گرديد. نتايج نشان داد اهميت قنات در نظام سياست گذاري و سياست هاي توسعه كشور پيوسته و يكنواخت نبوده است. به عبارتي، هرگاه فشارهاي محيط طبيعي اعم از خشكسالي ها بر جغرافياي سرزمين محدوديت ها و تنگناهايي خصوصاً در زمينه ي دسترسي به منابع آب متحمل ساخته، گرايش سياستي به سوي قنات ها پديدار شده است. بدين سان مي توان گفت در محتواي سياست هاي مرتبط با قنات در كشور، نوعي امتنان و كم توجهي غيرشايسته وجود دارد. همچنين يكي از نقطه ضعف-هاي اساسي سياست ها اين است كه كمترين توجهي به امر تحقيق و توسعه براي بروزرساني تكنيك و تكنولوژي قنات صورت نگرفته تا اين تكنولوژي بومي بتواند در برآورده ساختن نيازهاي كنوني و آينده كشور نيز توانمند باشد.