واكاوي ارتباط معماري بايونيك با معماري سنتي ايران و تاثير آن در كاهش آلودگي هاي زيست محيطي

طبيعت دستاورد بهترين معماريعني خداوندگاراست واغلب براي معماران بهترين سرچشمه الهام بوده است. انسان در طول تاريخ همواره سعي كرده تا با بهره گيري از دانش خود به رازهاي اجزاء اين مجموعه بزرگ پي برده تا با شناخت هر چه بيشتر آنها، علاوه بر افزون كردن دانش خود، بتواند از عوامل شكل دهنده طبيعت به نوعي در راه رفاه و زندگي خود بهره گيري نمايد. اين برداشت كه معماري مي تواند ديدگاهي طبيعي يا مافوق طبيعي داشته باشد در هر حال خارج از تأثير محيط اطراف و اقليم جغرافيايي انسان نيست. همدلي واحترام به طبيعت ريشه هاي عميق فرهنگي دارد و همزيستي مسالمت آميز انسان، معماري وطبيعت در معماري سنتي ايران كاملا مشهود است. دراين مقاله ضمن مطالعه معماري بيونيك و مفاهيم آن ارتباط آن را نيز با كاهش آلودگي هاي زيست محيطي در معماري ايران بررسي مي كنيم . روش تحقيق به طريق تحليلي از طريق مطالعه و بررسي معماري بيونيك، معماري سنتي ايران و محيط زيست و براي گردآوري اطلاعات از مطالعات كتابخانه اي و ميداني در نتيجه، پي بردن به شاخصه هاي معماري بيونيك و همچنين تعيين كردن ميزان تاثير اين معماري در كاهش آلودگي هاي زيست محيطي ، در نهايت به اين نتيجه مي رسيم كه با توجه به افزايش ساخت و ساز هاي غير اصولي و مخرب محيط زيست نياز به استفاده از اين سبك معماري به شدت احساس شده و اثر بسياري در كاهش آلودگي هاي زيست محيطي خصوصا آلودگي هاي ايجاد شده از ساخت و ساز و مصرف سوخت هاي فسيلي دارد.