بررسي كاربرد فناوري اطلاعات و ارتباطات (ICT) در صنعت ساختمان سازي

دنياي كنوني در واقع دنياي استيلاي فناوري نوين اطلاعات و دنياي شتاب زدگي تاريخ به لحاظ تغييرات متفاوت مي‌باشد. با توسعه بكارگيري فناوري اطلاعات در سطح جامعه و مزاياي بسيار حاصل از آن، ساختمان‌ها نيز به عنوان يكي از مهمترين زيرساخت‌هاي زندگي بشر از اين تحولات به منظور بهينه سازي مصرف انرژي و همچنين ايجاد محيطي با امكانات راحتي بيشتر بهره مند شده اند. در اين پژوهش تلاش شده است به بررسي كاربرد فناوري اطلاعات و ارتباطات (ICT) در صنعت ساختمان سازي پرداخته شود. جامعه موردِ مطالعه اين پژوهش را مي‌توان به دو گروه كلي شامل: گروه اول دربرگيرنده‌ اساتيد دانشگاهي صاحب نظر در حوزه‌ي مهندسي عمران و ICT و گروه دوم دربرگيرنده كارشناسان شاغل در شركت‌هاي پيمان كاري ساختماني و شركت‌هاي مشاور و انبوه سازان و يا سمت‌‌هاي مشابه، دسته‌بندي نمود. در واقع روش نمونه‌گيري در اين پژوهش تركيبي از دو روش نمونه‌گيري غيراحتمالي هدفمند (قضاوتي) و نمونه‌گيري گلوله برفي است. با توجه به ماهيت روش نمونه گيري، در نهايت حجم نمونه اين پژوهش برابر با 27 نفر از خبرگان در دسترس و متمايل به همكاري بوده است. ‌لذا بر اساس نظرات و تجربه حرفه‌اي مديران، كاركنان و كارشناسان شاغل در شركت‌هاي پيمان كاري ساختماني و شركت‌هاي مشاور و انبوه سازان درون يك طيف هفت تايي، ميانگين موزون وضعيت متغير ريسك استفاده از سيستم ICT برابر با 38/4؛ و ميانگين موزون وضعيت متغير ويژگي‌هاي كاربران در استفاده از سيستم ICT برابر با 48/4؛ و ميانگين موزون وضعيت متغير دسترسي به امكانات تكنولوژيكي استفاده از سيستم ICT برابر با 372/4؛ و ميانگين موزون وضعيت متغير سودمندي استفاده از سيستم ICT برابر با 212/4؛ و ميانگين موزون وضعيت متغير آسان بودن استفاده از سيستم ICT برابر با 2/ 4؛ محاسبه شده است. از طرفي ديگر، نتيجه آزمون آلفاي كرونباخ يا قابليت اعتماد يا پايايي ابزار پژوهش بالاتر از 77/0 است. كه از پايايي بالايي برخوردار است.