اثربخشي رويكرد واقعيت درماني گروهي بر كاهش كنترل عواطف و هيجان خواهي بيماران مبتلا به اختلالات اضطرابي

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي رويكرد واقعيت درماني گروهي بر كاهش كنترل عواطف و هيجان خواهي بيماران مبتلا به اختلالات اضطرابي بود. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي و طرح مورد استفاده در اين پژوهش طرح پيش آزمون- پس آزمون دو گروهي است. جامعه آماري در اين پژوهش شامل 94 نفر از بيماران مبتلا به اختلالات اضطرابي مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهرستان آمل در سال 1396 بود. گروه نمونه مشتمل بر 40 بيمار مبتلا به اختلال اضطراب فراگير بود كه به تصادف در دو گروه 20 نفري قرار گرفتند. انتخاب گروه نمونه به صورت هدفمند و جايگذاري آنها در دو گروه به صورت تصادفي بود. رويكرد واقعيت درماني گروهي به روش گروهي در 8 جلسه 90 دقيقه در دو ماه براي گروه آزمايش برگزار شد. ابزار پژوهش پرسشنامه كنترل عواطف ويليامز و همكاران (1997) و مقياس هيجان خواهي زاكرمن(1987) بودند. داده هاي پژوهش با استفاده از روش تحليل كوواريانس، تحليل شدند. نتايج بدست آمده نشان داد كه رويكرد واقعيت درماني گروهي بر كاهش كنترل عواطف و هيجان خواهي بيماران مبتلا به اختلالات اضطرابي اثر بخش است (p 0.05). بر اين اساس رويكرد واقعيت درماني گروهي بر كاهش كنترل عواطف و هيجان خواهي بيماران مبتلا به اختلالات اضطرابي موثر است.