امكان‌سنجي برگزاري آموزش الكترونيكي براي دانش آموزان داراي معلوليت جسمي-حركتي مدارس استثنايي دخترانه شهر تهران

هدف پژوهش حاضر مطالعه امكان‌سنجي برگزاري آموزش الكترونيكي براي دانش آموزان داراي معلوليت جسمي-حركتي مدارس استثنايي دخترانه شهر تهران بود. در اين راستا با بررسي ادبيات نظري و تجربي و همچنين مدل‌هاي ارائه‌شده در زمينه امكان‌سنجي آموزش الكترونيكي، مدل مفهومي پژوهش متشكل از يازده مؤلفه: فرهنگ استفاده، سازمان نيروي انساني، بستر نرم‌افزاري، بستر سخت‌افزاري، كيفيت سيستم، كيفيت محتوا، كيفيت خدمات، رضايت كاربر، قصد استفاده از سيستم، وفاداري به سيستم و منافع شبكه تهيه و تدوين گرديد. با توجه به مدل‌هاي مفهومي و همچنين پرسشنامه‌هاي داخلي و خارجي كه در زمينه امكان‌سنجي يادگيري ارائه‌شده بود. ابزار اصلي‌ پژوهش ۲ پرسشنامه محقق ساخته بود كه داراي پايائي 0/79 با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ بود. براي تحليل داده ها از روش آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمون توزيع دوجمله اي، كاي-دو) استفاده شد. 57 مدير و مربي به پرسشنامه پاسخ دادند. تنها 23% از اين افراد در مورد حداقل يك درس تجربه آموزش الكترونيكي با دانش آموزان خود داشته‌اند. از ديدگاه 60% از مديران و مربيان موردمطالعه، ميزان اهميت آموزش مجازي براي دانش آموزان داراي معلوليت هاي جسمي-حركتي در حد زياد و خيلي زياد بود. آموزش الكترونيكي در مؤلفه‌هاي تنظيم زمان آموزش، فراهم ساختن فرصت برابر آموزش براي كودكان داراي معلوليت جسمي-حركتي، جلب مشاركت والدين، ميزان دسترسي به آموزش، سهولت استفاده از امكانات آموزشي، كسب مهارت‌هاي اجتماعي، برقراري ارتباط با ديگران، كاهش هزينه هاي آموزش براي والدين، كاهش هزينه هاي آموزش براي مدرسه، برقراري يادگيري مستمر، رفع نيازهاي رواني دانش آموزان، افزايش اعتمادبه نفس دانش آموزان، در حد زياد و خيلي زياد مؤثر دانسته شد.