: حقوق ،معاهدات، سازمان ،جهاني ، مالكيت فكري

يكي از زيرساخت هايي كه مي تواند ضامن موفقيت اقتصادي و فناوري پژوهشگران و شركت هاي دانش بنيان در عصر دانايي‌محوري باشد، توجه به «حقوق مالكيت فكري» است. حقوق مالكيت فكري، مفهوم حقوقي نويني است كه از فعاليت‌ها و محصولات فكري در زمينه‌هاي تجاري، علمي، ادبي و هنري حمايت مي كند. به عبارت ديگر، حقوق مالكيت فكري مجموعه اي از قوانين ومقرراتي است كه از اثرات ناشي از فكر، خلاقيت و ابتكار بشر حمايت كرده و در اين راستا يك سري حقوق مادي محدود به زمان و حقوق معنوي دائمي به پديد آورنده آن اعطاء مي نمايد. اصطلاح مالكيت فكري براي اولين بار در اكتبر 1845 دردادگاه ماساچوست در مورد قضيه ثبت اختراعات Davoll Brown و شركايش، مورد استفاده قرار گرفت. با تاسيس سازمان جهاني مالكيت فكري در سال 1967 اين اصطلاح بصورت رسمي بكار برده شده است. فرض اساسي در قانون مالكيت فكري اين است كه انديشه هاي خلاق انساني زماني شكوفا مي شود كه صاحبان حق انحصاري اثر از نظرمالي از كار خود بهره مند شوند و نسخه برداري از اثر خود را تحت كنترل داشته باشند. بنابراين حقوق مالكيت فكري، حلقة مكمل چرخة نوآوري به حساب مي آيد و سبب شكوفايي انديشه هاي خلاق انساني، توسعه ي تحقيقات، علم و فناوري و تجارت مي شود