بررسي اثر رابطه بين قابليت مقايسه صورت مالي و نگهداشت وجه نقد در شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

امروزه مديريت وجوه نقد از مهمترين وظايف در فرآيند مديريت مالي است. اهميت وجه نقد تا بدانجاست كه در چارچوب نظري حسابداري مالي كشورهاي مختلف يكي از اهداف حسابداري و گزارشگري مالي كمك به پيش بيني جريان وجه نقد آينده شركت عنوان مي‌شود و به دليل اينكه مبناي تهيه صورت‌هاي مالي، تعهدي است و اقلام تعهدي در بردارنده اطلاعاتي در مورد جريان وجه نقد آينده است، كيفيت اقلام تعهدي به عنوان نماينده‌اي براي كيفيت حسابداري در نظر گرفته مي‌شود.بنابراين، هدف اين پژوهش بررسي اثر ميانجي كيفيت گزارشگري مالي بر رابطه بين قابليت مقايسه صورت مالي و نگهداشت وجه نقد در شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مي‌باشد. چرا كه توجه به قابليت مقايسه و كيفيت گزارشگري مالي از سوي شركتها، در كاهش هزينه هاي تأمين مالي ناشي از نگه داشت وجه نقد مازاد و ناكارآمد حائز اهميت است. در راستاي اين هدف، داده‌هاي 5 ساله (1395-1391) مربوط به 144 شركت و 720 شركت_سال، مورد مطالعه قرار گرفت و فرضيه ، با استفاده از نرم افزار آماري Eviews8 به روش تحليل رگرسيون داده هاي تركيبي مورد آزمون قرار گرفتند. نتايج پژوهش بيانگر آن است كه قابليت مقايسه صورت مالي در شركت‌هاي با كيفيت گزارشگري مالي بهتر منجر به كاهش نگهداشت وجه نقد مي‌شود؛ در صورتيكه در ساير شركت‌ها قابليت مقايسه صورت مالي تأثيري بر نگهداشت وجه نقد ندارد.