بررسي عملكرد الگوريتم‌هاي مسيريابي در شبكه‌هاي بي سيم با سرعت بالا

پيشرفت هاي اخير در فناوري ساخت مدارات مجتمع در اندازه‌هاي كوچك از يك سو و توسعه فناوري ارتباطات بي سيم از سوي ديگر زمينه ساز طراحي شبكه‌هاي حسگر بي سيم شده است. تفاوت اساسي اين شبكه‌ها ارتباط آن با محيط و پديده‌هاي فيزيكي است شبكه‌هاي سنتي ارتباط بين انسانها و پايگاه‌هاي اطلاعاتي را فراهم مي‌كند در حالي كه شبكه‌ي حسگر مستقيما با جهان فيزيكي در ارتباط است با استفاده از حسگرها ، محيط فيزيكي را مشاهده كرده بر اساس مشاهدات خود تصميم گيري نموده و عمليات مناسب را انجام مي‌دهند. شبكه‌هاي بي‌سيم كاربرد بسياري دارند سهولت و سرعت ساخت ازمهمترين مزيت اين نوع شبكه‌ها است. با توجه به انتقال داده در محيط باز (از طريق هوا) و محدوديت‌هاي موجود از جمله پهناي باند محدود ، انرژي محدود ، دامنه ي ارسال محدود و... كنترل ازدحام و تداخل و پروتكل هاي مسيريابي متفاوت از شبكه هاي سيمي هستند. در اين پروژه به معرفي شبكه هاي بي‌سيم توري كه تركيبي از شبكه هاي ad hoc و سلولي هستند مي پردازيم. با توجه به طبيعت تركيبي ، اعمال پروتكل هاي مسيريابي مربوط به ساير شبكه هاي بي‌سيم به اين نوع شبكه غيرممكن است زيرا پروتكل هاي مسيريابي بايد تركيبي از مسائل مربوط به شبكه‌هاي ad hoc و سلولي را در نظر بگيرند در ادامه برخي از پروتكل هاي مسيريابي و معيارهاي مورد استفاده، بررسي مي شوند.