بررسي تطبيقي حق مالي نحله در حقوق ايران و مصر

يكي از حقوق مالي كه بر اثر طلاق به زن تعلق مي گيرد نحله است. منظور از نحله مالي است كه به تناسب مدت زندگي مشترك و كارهايي كه زوجه انجام داده و وسع مالي زوج، به زن تعلق مي گيرد و بر عهده ي شوهر است كه پرداخت كند. در قرآن كريم هم اين نهاد مورد توجه قرار گرفته و واژه ي «متاع» به معناي بخشش تبرعي و با طيب خاطر براي زنان مطلقه به كار رفته است.در قوانين ايران تا قبل از تصويب ماده واحده ي مقررات مربوط به طلاق مصوب 1371 به اين موضوع اشاره نشده بود. بند «ب» ماده واحده ي مذكور نحله را پيش بيني كرده است و تا كنون نسخ نگرديده است. در اين مقاله سعي شده است با مطالعه ي تطبيقي در حقوق ايران و مصر مبنا و ماهيت نحله از ديدگاه فقه و حقوق به روش توصيفي-تحليلي مورد بررسي قرار گيرد. آنچه از بررسي هاي انجام شده به دست آمد اين است كه مبناي نحله جبران زحماتي است كه زن در دوران زندگي مشترك متحمل شده و اجبار شوهر به پرداخت آن به نهاد استفاده از كار ديگري نزديك تر است تا هبه. اما در حقوق مصر چنين نهادي وجود ندارد اما نهادي به نام نفقه ي برخورداري وجود دارد كه شوهر را مكلف مي كند تحت شرايطي تا دو سال بعد از طلاق نفقه ي زن را پرداخت نمايد.