ارتباط شايسته انسان با خود در سبك زندگي اسلامي از ديدگاه قرآن

انسان در هر لحظه زندگي خود در حال ارتباط و در جهان ارتباطات زندگي مي كند و در پرتوِ اين ارتباطات، نقش هاي متفاوتي را مي پذيرد. از مهم ترين انواع ارتباط انسان در زندگي، ارتباط با خود است؛ زيرا در هر فراگرد ارتباطي، هر فردي ابتدا با خود به صورت مداوم، فراگير و پيوسته ارتباط برقرار مي كند و چگونگي اين ارتباط در رفتارهاي بيروني او تجلي مي كند. بدين ترتيب، ورود به مباحث مربوط به الگوي ارتباط شايسته با خود با معيارهاي قرآني جهت كمال يابي و سعادتمندي دنيوي و اخروي انسان، امري اساسي و ضروري است. هدف از نوشتار پيش رو، پاسخگويي به اين پرسش است كه ارتباط شايسته با خود از ديدگاه قرآن كريم كدام است؟ در اين پژوهش، با بهره گيري از روش توصيفي- تحليلي به روش اسنادي در منابع قرآني و تفسيري، ارتباط شايسته با خود مورد واكاوي و تبيين واقع شده است. ارتباط شايسته انسان با خود در سه بعد بينشي، گرايشي و رفتاري قابل بررسي است. در بعد بينشي: خودشناسي و خود آگاهي، علم افزايي و كسب مهارت هاي مختلف در زندگي از مولفه هاي مهم بينشي است. در بعد گرايشي: گرايش به كمال حقيقي، گرايش به كمالات برتر، علاقه به دين و دينداري و احساس عزت از مهمترين گرايش هايي ارتباط شايسته است. در بعد رفتاري: ايجاد ويژگي-هاي دروني و اخلاقي مناسب، رعايت بهداشت و پاكيزگي، مديريت زمان، مديريت بدن و كار و تلاش از الگوهاي رفتاري مطلوب اين ارتباط مي باشد.