عدالت زيست محيط زيستي در مديريت جهاني

با پيشي گرفتن قدرت ابزاري انسان بر تغيير و تحولات طبيعي كره زمين و تحولات و تغييراتي ناخواسته ايي بروز يافت كه پيامد دخالت هاي انسان بر تعادل ظريف بوم شناختي زمين است. در يكصد سال اخير تباهي هاي زيست محيطي فراگير، جدي و مخاطره آميز شده است. به طوري كه امروزه موجوديت خود نوع انسان در معرض خطر قرار گرفته است. اين فراپيشي قدرت ابزاري جهان را به دو گروه كشورهاي توسعه يافته و كشورهاي در حال توسعه بدل كرد تبعيض و نابرابري در توسعه جهان نشاني از توسعه ايي لجام گسيخه است اين توسعه لجام گسيخته انديشمندان زيست محيطي را بر آن داشت كه مفهوم جديدي از توسعه به نام توسعه پايدار را بنيان نهند مولفه ها اصلي مفهوم توسعه پايدار توجه به محيط زيست و عدالت زيست محيطي و توجه به اخلاق زيستي عدالت بين نسلي، انصاف و تعالي روح انساني است. تباهي هاي زيست محيطي از يك طرف ناشي از جهل از پيامدهاي تغييراتي بوده است كه بر زمين تحميل شده است. و از طرف ديگر ناشي از عقب ماندگي در اخلاق و تخريب بنيادهاي اخلاقي و روحيه تجاوزگري و اسثمار انسان از انسان در قالب بهره كشي كشورهاي توسعه يافته از كشورهاي در حال توسعه در قالب هاي استعمار نو بوده است كه امروزه نيز ادامه دارد. در اين مبحث مفهوم عدالت زيست محيطي در ابعاد چند جانبه آن مورد بررسي قرار گرفته است.