تاثير ميزان افزايش زاويه اصطكاك در طراحي به روش ميخكوبي و مهار در جهت بهينه سازي طول ميخ و باند(مطالعه موردي: پروژه مسكوني صوفيا و رسالت)

در سال‌هاي اخير، رشد جمعيت و افزايش تقاضا براي تهيه مسكن و توسعه صنعت ساختمان، با توجه به ساخت‌وساز در شهرهاي بزرگ نياز به گودهاي با عمق زيادتر و در شهري مثل تهران براي كوله پل ها مقاوم سازي به هنگام وقوع زلزله علي الخصوص در شهر تهران حساسيت به پايدارسازي را امري اجتناب‌ناپذير مي‌سازد. در حال حاضر از روش‌هاي گوناگوني از جمله ميخ كوبي و مهار براي پايداري ديوار در گود عميق و نيمه عميق و حتي كوله پل ها استفاده مي‌شود كه براساس ضريب اصطكاك داخلي بررسي شده است. هدف از تحقيق حاضر مطالعه بر روي روش‌هاي فوق مي باشد كه در برخي از پروژه‌هاي مهم مورداستفاده قرارگرفته‌اند. تعدادي از اين ‌روش‌ها فقط در پروژه‌هاي خاص كاربرد داشته و در پروژه‌هاي كوچك توجيه اقتصادي ندارند. روش انجام ميخكوبي و مهار در اين تحقيق براي 4 نوع خاك استفاده شده است كه همه آن ها پروژهاي واقعي بوده كه در مرحله اجرا قرار گرفته است و محاسبات مربوط به طول ها و ديگر مشخصات در جدولي آورده شده است. در اين تحقيق سعي شده است نسبتي بين زاويه اصطكاك و افزايش طول ميخ و مهار ارائه گردد. نتيجه اينكه قضاوت تجربي مهندسان موثرترين ابزار براي طراحي است. نتيجه گيري تحقيق پيش رو اين است كه به ازاي هر تغيير هر 1 درجه زاويه داخلي خاك (از 27 تا 39) 8 % در طول ميخ نهايي و در طول باند انتهاي مهار 16% كاهش مي يابد.