تفاوت ساختاري معماري پردازنده‌هاي گرافيكي با پردازنده‌هاي حسابي و نحوه پردازش داده در آن

كارت گرافيكي متشكل از يك برد مدار چاپي و به طور كلي، مسئول انجام پردازش هاي بصري است. اين پردازش‌ها گاهي نمايش تصاوير و گاهي نمايش فايل‌ها و بازي‌هاي ويدئويي است. با توجه به اينكه پردازنده حسابي مركزي وظايف بسيار زيادي بر عهده دارد، سپردن پردازش هاي گرافيكي به اين واحد، محدوديت هاي زيادي را ايجاد مي‌كند. اين محدوديت‌ها را مي‌توان در مساحت سيستم پردازش مركزي، حرارت توليد شده، فضاي بسيار كم براي قرار دادن هسته‌هاي پردازشي گرافيكي و غيره جست و جو كرد. پردازش‌هاي گرافيكي را مي‌توان سنگين‌ترين نوع پردازش ناميد. به همين سبب، وجود يك واحد پردازش گرافيكي به صورت كاملاً اختصاصي، از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. استفاده از كارت‌هاي گرافيكي، تمام محدوديت‌هاي نام برده را مرتفع ساخته و به صورت شگفت انگيزي باعث تسريع در انجام عمليات هاي پردازشي ويدئويي خواهد شد. در اين مقاله بعد از معرفي معماري متداول كارت‌هاي گرافيكي، معماري پردازنده گرافيكي و نحوه پردازش آن مورد بررسي قرار مي‌گيرد و سپس قدرت محاسباتي، كارايي و زمان اجراي اين پردازنده و پردازنده هاي حسابي با هم مقايسه شده و نشان داده مي‌شود كه پردازنده گرافيكي از نظر قدرت محاسباتي تا 9 برابر قوي‌تر از پردازنده‌هاي حسابي عمل مي‌كنند و همچنين زمان اجراي يك برنامه‌ 9 برابر كمتر از يك پردازنده حسابي تك نخه و سرعت اجرا 4.5 برابر بيشتر از چند نخه است.