مروري بر الگوريتم هاي زمانبندي در محيط ابر

رايانش ابري يكي از فن آوري هاي در حال توسعه و پيشرفت در حوزه فن آوري اطلاعات به حساب مي آيد. محيط ابر، مجموعه اي از منابع سخت افزاري و نرم افزاري متنوع را بر بستر اينترنت در اختيار كاربران قرار مي دهد. به منظور افزايش بهره وري در استفاده از منابع و كاهش هزينه هاي ناشي از اختصاص منابع به كاربر مساله زمانبندي مطرح مي گردد. زمانبدي به معني اختصاص منابع مناسب و درست به وظايف كاربران است. مساله زمانبندي همواره يكي از چالش هاي پيش روي رايانش ابري بوده است. با توجه به وجود روش ها و الگوريتم هاي مختلف در زمانبندي گردش كار، انتخاب بهترين الگوريتم و روشي كه نيازمندي هاي مختلف كيفي كاربران و ارائه دهندگان محيط ابر را برآورده كند، موضوع پر اهميتي است. اين مقاله به بررسي الگوريتم ها و روش هاي مختلف موجود درزمانبندي وظايف پرداخته و نقاط ضعف و قوت هركدام را بررسي مي كند. اين پژوهش مي تواند رهيافتي براي آن دسته از پژوهشگراني كه در زمينه مسائل زمانبندي گردش كار و وظيفه فعاليت مي كنند، باشد.