بررسي ميزان توجه به مساله تمركز و عدم تمركز در سند تحول بينادين آموزش و پرورش

هدف پژوهش حاضر، بررسي و تحليل تمركز گرايي و تمر كز زدايي در برنامه ريزي درسي در ايران است. در ابتدا، پيشينه اي از تحقيقات انجام يافته در مورد موضوع، كه در سالهاي اخير توسط محققان و صاحب نظران در داخل كشور انجام يافته است بيان گرديد. آنگاه وقايع و رويدادهايي كه سبب گرايش به عدم تمركز در نظام هاي آموزشي و درسي در جهان شد؛ شرح داده شد و سپس براي رعايت نگاه تخصصي به مسائل، نظام هاي برنامه ريزي درسي و سطوح تصميم گيري از ديدگاه صاحب نظران مطرح ، تشريح شد. در ادامه زمينه ها و خاستگاه پيدايش تمركز گرايي، ظهور تمركز زدايي و ايجاد نگاه دوآليسيتي يا قطبي به اين مقوله ها اشاره شد كه بهترين حالت، در نظر گرفتن حالتي ما بين دو قطب تمركز و عدم تمركز و با در نظر گرفتن موقعيت حقيقي جوامع، بدون در نظر گرفتن منافع فردي و تغييرات سياسي و پيروي كوركورانه از مدلهاي ساير كشور ها مي باشد. از آنجايي كه تمركز اين مقاله در مورد نظام برنامه ريزي درسي ايران است ؛ ضمن بيان وضعيت تمركززدايي در سالهاي قبل و نيز جايگاه اين مقوله در سند تحول بنيادين، آموزش و پرورش بيان گرديده است. روش تحقيق مقاله حاضر از نوع توصيفي با توجه به مقالات و اسناد موجود، و در بخش بررسي سند از نوع تحليل محتوا ، مي باشد.