جايگاه و نقش يادگيري الكترونيكي در نظام آموزش عالي كشورهاي ايران و آلمان (يك مطالعه تطبيقي)

از مهمترين مسائل آموزش عالي ايران، عدم پاسخگويي سيستم سنتي آموزش عالي به نيازهاي واقعي جامعه در حوزه آموزش و يادگيري است. در اين ميان با ناكارآمدي نظام كنوني، روش آموزش و يادگيري مجازي يا الكترونيكي به عنوان يك روش جديد، كارآمد و مؤثر بر ياددهي و يادگيري در نظام آموزش عالي مطرح شده كه اين شيوه نيز با مشكلات و محدوديت‌هايي رو به رو است. بر اين اساس مطالعه حاضر با هدف بررسي جايگاه و نقش يادگيري الكترونيكي در نظام آموزش عالي كشورهاي ايران و آلمان انجام گرفت. روش تحقيق، كيفي از نوع كتابخانه‌اي و به شيوه توصيفي- تحليلي بود. حوزه پژوهش شامل كتاب ها، مجلات، اسناد و نوشته‌هاي مرتبط با موضوع تحقيق بود كه جهت نمونه گيري نيز به علت كثرت منابع از مكتوبات چاپي و ديجيتالي كه براي محقق قابل دسترسي بود، استفاده شد. روش گردآوري اطلاعات به صورت فيش‌برداري و جهت اين كار از نمونه فيش‌هايي كه به وسيله پژوهشگر طراحي شده بود استفاده گرديد. روش تجزيه و تحليل نيز عبارت بود از: توصيف، تحليل و استنتاج نظري. يافته هاي تحقيق بيانگر اين بود كه كاربرد فناوري اطلاعات و ارتباطات در آموزش سبب شده تا برنامه‌هاي آموزشي به سمت مجازي شدن سوق پيدا كنند و نيز آموزش و گسترش دانش به گونه‌اي فزاينده از طريق يادگيري الكترونيكي امكان‌پذير شود. همچنين نتايج تحقيق نشان داد كه در كشور آلمان توجهات خاصي به يادگيري الكترونيكي در آموزش عالي شده اما در كشور ايران گرچه داراي برنامه‌هايي براي توسعه يادگيري الكترونيكي بوده، اين مسئله نتوانسته جايگاه خود را بيابد. در نهايت به مهم‌ترين موانع و محدوديت هاي يادگيري الكترونيكي در ايران پرداخته و در راه پياده سازي آن در سطح آموزش عالي راهكارهاي خاصي ارائه شده است.