آموزش براي توسعه پايدار: مدارس سبز

آموزش مفاهيم محيط زيستي در چارچوب آموزش براي توسعه پايدار از محورهاي اساسي اصلاحات در سيستم هاي جديد آموزش پايدار در جهان است. كاربرد مفاهيم پايداري در مدارس، مبحثي تازه را به نام‌هاي مدرسه سبز، مدرسه طبيعت و مدرسه اكولوژيكي بازكرده است كه همگي اين‌ها داراي مفهوم يكساني هستند كه بر مدرسه سازگار با محيط زيست دلالت دارند. هدف نهايي تاسيس مدارس سبز، سياست‌گذاري در راستاي آموزش محيط زيست به عنوان بعد سوم توسعه پايدار است. در اين مدارس سه جنبه توسعه پايدار از طريق آموزش مهارت‌هاي صرفه‌جويي و مصرف آگاهانه (بعد اقتصادي)، تعاملات انساني و مشاركت در انجام كارها (بعد اجتماعي) و حفاطت از تنوع زيستي و احترام به طبيعت (بعد محيط زيستي) تجميع شده و آموزش داده مي شود. در اين مقاله با مروري بر منابع موجود، اهميت آموزش ابعاد مختلف توسعه پايدار در مدارس و معيارهاي تاسيس مدارس سبز بيان شده است. همچنين پيشنهاداتي جهت توسعه اين مدارس در سيستم آموزش و پرورش كشور ارائه شده است. در مدارس سبز، دانش آموزان ياد مي‌گيرند كه در حل مسائل زيست محيطي مشاركت داشته و در نهايت تبديل به شهرونداني شوند كه رويكرد آن‌ها هماهنگ با محيط زيست است. ايران از سال 2010 با عضويت در بنياد بين المللي آموزش محيط زيست كه متولي مدارس سبز جهان است، گام هايي اوليه جهت ورود به عرصه آموزش مفاهيم پايداري و حفاطت از محيط زيست برداشته است. البته مدارس سبز يا مدارس طبيعت ايران با معيارهاي جهاني فاصله زيادي دارند. اميد است بتوان با استاندارد سازي بيش‌تر اين مدارس بر اساس معيارهاي مدارس سبز جهاني، سبب ارتقا اين مدارس و ورود رسمي آن‌ها در سيستم آموزش و پرورش كشور شد. در اين صورت مي‌توان آموزش مفاهيم علوم، فناوري و رياضي را در جهت بهبود و حل بسياري از مسائل محيط زيستي كشور به كار گرفت.