بررسي عوامل موثر در دستيابي به توسعه روستايي با تأكيد بر پذيرش كشاورزي پايدار به روش مطالعه قوم نگاري (مطالعه موردي: روستاي نادرآباد شهرستان هرسين)

توسعه پايدار روستايي عبارت از وحدت ميان ابعاد اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و زيست محيطي به منظور بالا بردن سطح معيشت و رفاه مردم روستايي است. در توسعه پايدار روستايي توجه به عوامل زيست محيطي از اهميت بسياري برخوردار مي باشد. اين مطالعه به بررسي عوامل موثر بر دستيابي توسعه روستايي با تأكيد بر پذيرش كشاورزي پايدار از سوي كشاورزان روستاي نادرآبا شهرستان هرسين پرداخته است. تحقيق حاضر كيفي و از لحاظ هدف كاربردي – توسعه اي و به روش مطالعه؛ قوم نگاري بوده است. روايي و پايايي اطلاعات از طريق مصاحبه با گروه هاي مختلف تحقيق، مورد تأييد قرار گرفت و از روش مثلث سازي استفاده گرديد. يافته هاي پژوهش نشان داد؛ عوامل فردي (ريسك پذير بودن؛ سواد و..) اجتماعي (رهبران محلي، مشاركت و همياري و...) اقتصادي (سطح رفاه اقتصادي خانواده، اندازه زمين و...) و محيطي (موقعيت جغرافيايي مناسب روستا)، آموزشي – ارتباطي (كلاس هاي ترويجي – آموزشي، ارتباط فعال با كارشناسان) ، فني (وجود كارشناسان موضوعي) و سازماني ((اعتبارات و تسهيلات به موقع و مديريت) بر پذيرش كشاورزي پايدار تأثيرگذار است. بنابراين پيشنهاد گرديد؛ حمايت از تشكل هاي غير رسمي داخل روستا و افزايش سطح آگاهي آنان؛ جهت مشاركت و همياري كشاورزان در طرح هاي توسعه و كشاورزي به عمل ايد.