الگوي رفتاري دولت در محيط برنامه ريزي توسعه و ناپايداري مديريت توليد در بخش كشاورزي نواحي روستايي

به طور كلي، پايداري فرايند توليد در بخش كشاورزي در گرو استقرار و استمرار جريان سرمايه و بهبود شرايط بازار محصولات مي باشد. در حال حاضر توازن تصميم گيري هاي دولت با وضعيت موجود بهره برداري هاي كشاورزي مانع از پايداري فرايند توليد در سطح سكونتگاه هاي روستايي شده است. به وجود آدن چنين شرايطي اين سوال را مطرح مي سازد كه منافع دولت و مديريت بهره برداري هاي روستايي در چه نقطه اي به منافع مشترك مي رسد و پايداري توليد را به همراه مي آورد؟ كه راهكار و معيارهاي آن هنوز نامعلوم است. تكنيك به كار برده شده جهت انجام پژوهش حاضر روش اسنادي و پيمايشي (ميداني – پرسشنامه مصاحبه اي) در قالب تبيين هاي تعليل، اختيار عاقلانه و تحليل آماري است و حجم نمونه تحقيق را 370 بهره بردار كشاورزي در 25 سكونتگاه روستايي شهرستان خنداب تشكيل مي دهند. نتايج به دست آمده از تبيين الگوي رفتاري دولت در محيط برنامه ريزي توسعه كشاورزي بيانگر آن است كه ساخت ماهيتي دولت در كشور روند پايداري مديريت توليد كه انعكاسي از الگوي رفتاري دولت در محيط برنامه ريزي توسعه كشاورزي است نتايج به دست آمده از روش آنتروپي شانون با ميانگين 019/0 پايين تر از حد ايده آل مورد انتظار و نشان از عملكرد نامناسب دولت در اين فرايند دارد.