بررسي نقش خودكارآمدي اجتماعي و منبع كنترل در پيش­بيني احساس امنيت­اجتماعي در كاركنان شهرداري‌هاي استان چهار‌محال‌و‌بختياري

كاركنان شهرداري‌ها از جمله اقشاري از كارمندان سازمانهاي دولتي هستند كه ارتباط مستقيمي با ساير اقشار مردم داشته و ارباب رجوعان متفاوت داشته و چگونگي شكل‌گيري شخصيت آنها و احساس خودكارآمدي و منبع كنترل مي‌تواند نقش بسيار مهمي در احساس امنيت و رشد آنها و در نتيجه ارتباط موثرتر و بهتر با ارباب رجوعان داشته باشد. به لحاظ اهميت موضوع اين پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش خودكارآمدي اجتماعي، منبع كنترل در پيش­بيني احساس امنيت اجتماعي در كاركنان شهرداري‌هاي استان چهار‌محال‌و بختياري انجام شده است. روش اين تحقيق توصيفي و از نوع همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش كليه كاركنان شهرداري‌هاي استان بوده كه در سال 1397در شهرداريهاي استان مشغول به فعاليت بوده اند، اين پژوهش با توجه به گستردگي جامعه از روش نمونه گيري خوشه‌اي براي انتخاب اعضاي نمونه استفاده شده است، كه از بين كليه كاركنان 250 نفر به عنوان افراد مورد مطالعه پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه‌هاي خودكار‌آمدي اجتماعي از كنلي (1989)، پرسشنامه منبع كنترل از نويكي و استريكلند (1973)و پرسشنامه احساس امنيت اجتماعي از صحابي و جليل (1389)، مي‌باشد. يافته¬ها: نتايج نشان داد كه بين متغيرهاي خودكارآمدي اجتماعي، منبع كنترل و احساس امنيت اجتماعي همبستگي دروني معني‌داري وجود دارد (01/0p ) همچنين تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد كه متغيرهاي خودكارآمدي اجتماعي، منبع كنترل توانستند بطور معني¬داري به ترتيب در حدود 13%، 22% واريانس احساس امنيت اجتماعي را با احتمال 95 درصد در بين كاركنان شهرداريها پيش‌بيني كنند. نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش حاضر حاكي از اهميت نقش متغيرهاي خود كارآمدي اجتماعي، منبع كنترل در پيش بيني احساس امنيت اجتماعي در بين كاركنان شهرداري‌ها مي‌باشد.