بازسازي معنايي دختران از دوستي با حنس مخالف

دوستي و روابط دختران وپسران در ايران موضوعي است كه جمعيت درگير آن را اكثرا جوانان تشكيل مي دهند. فهم عميق واقعيت هاي زندگي جوانان ايراني، ما را به درك عميق تر موضوعات وابسته به آن از جمله روابط مذكور سوق خواهد داد. دراين زمينه از يكسو اين پديده در جامعه ما پديده اي جديد مي باشد كه تحت تاثيرتحولات اجتماعي و فرهنگي بروز كرده و ازسوي ديگراين گونه روابط تقريبا در فرهنگ و آداب و رسوم و ارزشهاي جامعه ايراني سابقه و جايگاه چندان مطلوبي ندارد، اين روابط از يك سو نوعي مساله و گرفتاري شخصي بوده و از سوي ديگر نوعي مسئله و آسيب اجتماعي به شمار مي رود. مطالعه حاضر با استفاده از رهيافت كيفي، با رويكرد تفسيري و روش تحليل مبتني بر G.Tمي كوشد تا تفسير و درك دختران نسبت به دوست يابي با جنس مخالف، پيامدهاي آن و استراتژي هاي دختران نسبت به آن را از زبان دختران بازگويد. اين مطالعه در سال 97 با شركت 15 نفر از دانشجويان دختر20تا30 ساله دانشگاه حكيم سبزواري كه تجربه دوستي با جنس مخالف را داشته اند، با انجام مصاحبه انفرادي انجام شده است . با توجه به يافته هاي مطالعه، فرضيه تاخير در ازدواج در بين جوانان شكل گرفت.