بررسي تزريق آب با شوري كم به مخازن آب دوست كربناته با استفاده از آزمايش سيلاب زني مغزه و تراوايي نسبي

امروزه افزايش ميزان تقاضا براي انرژي، محققين را بر آن داشته تا با انجام تحقيقات و آزمايش هاي لازم، ضريب بهره وري نفت موجود در مخازن را با بكارگيري روش هاي متفاوت بالا ببرند. در سال هاي اخير، تزريق آب با شوري كم به عنوان يك روش كارآمد ازديادبرداشت و البته كم هزينه مورد توجه ويژه محققين قرار گرفته است. براي افزايش ازديادبرداشت، تعادل ترموديناميكي در سيستم 3 فازي سنگ/نفت/آب سازند در مخزن بايد در جهت مطلوب ازدياد برداشت تغيير يابد. در اين پژوهش، تاثير روش آب با شوري كم بر خواص فيزيكي و شيميايي سنگ مخزن و تغيير اين تعادل در جهت افزايش توليد نفت مورد بررسي قرار گرفته است. براي نيل به اين هدف، آزمايشات سيلاب زني مغزه همراه با تعيين تراوايي نسبي انجام شده است. براي انجام آزمايشات، از دو مغزه كربناته تهيه شده از رخنمون باباكوهي استان فارس )سنگ كربناته دولوميته( با تراوايي و تخلخل نزديك به هم استفاده شده است. تاثير شوري آب سازند، شوري نمك تزريقي ) NaCl ( و زمان پيرشدگي ) aging time ( بر ميزان بازده برداشت نفت و تراوايي نسبي بررسي شده است. نتايج نشان مي دهد كه عملكرد تزريق آب با شوري كم به مغزه با شوري بالاي اشباعيت اوليه نسبت به مغزه اشباع شده بدون نمك بهتر بوده است. علاوه بر آن، منحني هاي تراوايي نسبي سيستم هاي مورد بررسي با دقت بالا رسم و به تفصيل مورد بررسي و مطالعه قرار گرفته اند.