مقايسه رابطه مادر-كودك بين مادران كودكان با اختلال طيف اتيسم و كودكان داراي تحول بهنجار

زمينه: از جمله عواملي كه فشارهاي رواني فزاينده‌اي را برخانواده به‌ويژه مادر وارد مي‌سازد، تولد كودك با اختلال اتيسم است كه بدليل مشكلاتي كه اين كودكان براي خانواده خود به‌همراه دارند در نحوه برقراري ارتباط مادر با كودك اثر عميقي مي‌گذارد. هدف پژوهش حاضر مقايسه رابطه مادر-كودك بين مادران داراي كودكان با اختلال طيف اتيسم و كودكان داراي تحول بهنجار بود. روش: روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع علي- مقايسه‌اي بود. جامعه آماري شامل همه‌ي مادران داراي كودكان با اختلال طيف اتيسم و كودكان داراي تحول بهنجار شهر قم در سال 1397 بودند. حجم نمونه مورد مطالعه مشتمل بر 30 نفر( 15 مادر داراي كودك با اختلال طيف اتيسم و 15 مادر كودك داراي تحول بهنجار) بودند. آزمودني‌هاي داراي كودك با اختلال طيف اتيسم به روش در دسترس و آزمودني‌هاي داراي كودك با تحول بهنجار به روش نمونه‌گيري تصادفي چندمرحله‌اي از مدارس ناحيه 1( ناحيه معرف) آموزش و پرورش شهر قم گزينش شدند. براي سنجش رابطه مادر-كودك از پرسشنامه ارزيابي رابطه مادر-كودك رابرت ام راس(MCRE) استفاده شد. داده‌هاي گردآوري شده با استفاده از آزمون تي مستقل براي نمره كل رابطه مادر-كودك و تحليل واريانس چندمتغيره براي زيرمقياس‌هاي رابطه مادر-كودك تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه بين مادران داراي كودك با اختلال طيف اتيسم و داراي كودك با تحول بهنجار در نمره كل رابطه مادر- كودك تفاوت معناداري وجود دارد(01/0P≥). همچنين مادران داراي كودك با اختلال طيف اتيسم در سبك‌هاي ارتباطي پذيرش، بيش‌حمايت‌گري و طرد به طور معناداري با مادران داراي كودك با تحول بهنجار تفاوت داشتند(01/0P≥ و 0001/0P≥). نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه داشتن فررزند با اختلال اتيسم موجب افزايش مشكلات رواني، استرس و اضطراب مادران شده و اين به نوبه خود كاهش كاركرد مطلوب مادران را به دنبال دارد و موجب مي‌شود تا اين مادران از سبك‌هاي ارتباطي نامطلوب با كودك خود استفاده كنند. بنابراين پيشنهاد مي‌شود كه در جهت برگزاري و اجراي برنامه‌هايي در زمينه پيشگيري و حل مسائل مربوط به روش‌ها و سبك‌هاي تربيتي و ارتباطي مادر-كودك در مادران داراي كودك با اختلال طيف اتيسم توجه و اقدام گردد.