ارزيابي نقش بازي درماني در راستاي آموزش و تعليم كودكان استثنايي

از گذشته هاي دور تاكنون همواره روان شناسان، معلمان، كارشناسان توانبخشي و همه افرادي كه به نحوي با كودكان استثنايي سر و كار دارند بدنبال راهي براي حل مشكلات و شناخت نقايص دروني اين كودكان بوده و هستند و از آنجا كه اين كودكان برخلاف كودكان عادي در بيان بسياري از خواسته ها، هيجانات و مشكلات خود با دشواريهايي روبرو هستند هنر مي تواند به منزله راه حل مناسبي براي آنها باشد و در واقع مي تواند راه حل رويارويي با مشكلات را به متخصصان باليني، توانبخشي و روان شناسان نشان دهد. مثلاً نقاشي كودك در اصل يك پيام است و به عنوان ابزاري است كه آنچه را كه او نمي تواند به لفظ درآورد از آن طريق به ما انتقال مي دهد. بازي درماني يكي از روش هاي مؤثر در درمان مشكلات رفتاري و رواني كودكان است. بطور كلي بازي نقش مؤثري در رشد كودك دارد و در خلال بازي مي‌توان به بسياري از ويژگي ها، مسائل و رشد كودك پي برد. بازي‌هاي كودكان مختلف و نوع ويژگي‌هايي كه از خود ظاهر مي‌سازند تفاوت هايي با يكديگر دارند. هر چند نوع بازي ها در گروه‌هاي سني و بچه‌هاي گروه سني مشتركاتي دارد، اما نوع شركت كودك در بازي اهميت ويژه دارد. بازي درمانگر در واقع از موقعيت بازي براي ايجاد ارتباط با كودك استفاده مي‌كند و تلاش مي‌كند به تخليه هيجاني او و حل و فصل مشكلات او در زندگي عادي‌اش بپردازد. بازي درماني به كودكان كمك مي كند تا احساسات منفي و رويدادهاي ناراحت كننده‌اي را كه نتوانسته‌اند با آن ها كنار بيايند، درك كنند. به جاي استفاده از روش هاي درماني رايج بزرگسالان مانند گفت و گو و توضيح درباره ي چيزي كه سبب ناراحتي آن ها شده است، از بازي براي برقراري ارتباط به شيوه ي خود بهره مي گيرند، بدون آنكه احساس كنند دارند بازجويي يا تهديد مي شوند . پژوهشگران به اين نتيجه رسيده اند كه بازي درماني مي‌تواند خشم و پرخاشگري اين كودكان استثنايي تحت كنترل در آورد و در عين حال تغييراتي را در رفتار كودك ايجاد كند تا رفتار‌هاي نادرست كودك حذف و رفتار‌هاي درست جايگزين گردد .