اثربخشي برنامه مداخله اي ايفاگري نقش بر ناگويي هيجاني كودكان درخودمانده با عملكرد بالا

پژوهش حاضر باهدف تعيين اثربخشي برنامه مداخله اي ايفاگري نقش بر ناگويي هيجاني كودكان درخودمانده با عملكرد بالاانجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه كودكان پسر درخودمانده مراكز درماني شهر تهران در سال 1396 بودند. در اين پژوهش 20 كودك پسر درخودمانده با عملكرد بالابا استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش(10نفر) و كنترل(10نفر)به شيوه تصادفي گمارش شدند. در ابتدا هردو گروه توسط مقياس نارسايي هيجاني مقياس نارسايي هيجـاني تورنتـو (2006)مورد ارزيابي قرار گرفتند.گروه آزمايش در 8 جلسه 30 دقيقه اي در در طول 1ماه برنامه مداخله اي ايفاگري نقش را دريافت كردند در حالي كه گروه كنترل چنين مداخله اي را دريافت نكردند. در پايان مجددا هردوگروه مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج اين پژوهش نشان داد كه برنامه مداخله اي ايفاگري نقش موجب بهبود ناگويي هيجاني كودكان درخودمانده با عملكرد بالامي شود. براساس يافته هاي اين پژوهش پيشنهاد مي شود درمانگران برنامه مداخله اي ايفاگري نقش را در الويت درماني خود قرار دهند.