اثربخشي آموزش مهارتهاي اجتماعي بر توانمندي اجتماعي و ناگويي هيجاني دانش آموزان پسرمرزي

فقدان مهارت‌ها و توانايي‌هاي عاطفي، رواني و اجتماعي افراد را در مواجهه با مسائل و مشكلات، آسيب‌پذير كرده و آن‌ها را در معرض انواع اختلالات رواني، اجتماعي و رفتاري قرار مي‌دهد.اين تحول، فعاليت علاقه‌مندان به كاربرد روانشناسي در زندگي روزمره با هدف ارتقاي بهداشت رواني جامعه را در ايران وارد مرحله جديدي ساخت. با توجه به هدف اصلي تحقيق كه هدف آن بررسي تاثير آموزش مهارت هاي اجتماعي بر توانمنديهاي اجتماعي و ناگويي هيجاني دانش آموزان پسر مرزي دوره دوم ابتدايي شهرستان لردگان است ازروش شبه تجربي استفاده شد.جامعه آماري اين تحقيق شامل كليه دانش آموزان پسر مرزي مقاطع تحصيلي دوره دوم ابتدايي شهرستان لردگان(تعداد كل 74نفر مي باشند) در سال 1397-1396 است .با توجه به نمونه گيري خوشه اي تصادفي تعداد 40 نفر به عنوان نمونه آماري در دو گروه آزمايش وگواه انتخاب مي شوند. ابزارمورد استفاده براي گردآوري اطلاعات مربوط به متغير ها از پرسشنامه توانمندي اجتماعي( 32 سوالي- كويين دام ،2004)، ناگويي هيجاني(20سئوالي، بگبي، پاركر و تايلر ،1994) و مقياس مهارت هاي اجتماعي ماتسون(۵۵ سؤال والد و ۵ سؤال معلم )) استفاده شد. براي تجزيه وتحليل داده ها از آمار توصيفي و تحليل واريانس دو طرفه استفاده شد نتايج نشان داد: آموزش مهارت هاي اجتماعي بر توانمندي اجتماعي دانش آموزان مرزي (پسر) دوره دوم ابتدايي شهرستان لردگان تاثير دارد.آموزش مهارت هاي اجتماعي بر ناگويي هيجاني دانش آموزان مرزي (پسر) دوره دوم ابتدايي شهرستان لردگان تاثير دارد.نتايج اين تحقيق نشان داد :آموزش مهارت هاي اجتماعي در شكل دادن هويت كودكان ومسئوليت پذيري آنان نقش دارد.